rozporzadzenie 22041

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2204/2002
z Dnia 12 Grudnia 2002 roku o Zastosowaniu art. 87 i 88 Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę Europejską
do Pomocy Państwowej w Zatrudnieniu

Commisson Regulation (EC) No 2204/2002 of 12 December 2002 on the Application of Articles 87 and 88 of the EC Treaty to State aid for Employment

Komisja Wspólnot Europejskich

Uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

Uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 994/98 z 7 maja 1998 roku dotyczące zastosowania artykułów 92 i 93 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską do określonych kategorii horyzontalnej pomocy Państwa[1], w szczególności odnoszące się do punktu (a)(iv) oraz punkt (b) artykułu 1(1),

Po opublikowaniu projektu niniejszego rozporządzenia[2],

Po skonsultowaniu z Komisją Doradczą Pomocy Publicznej,

Zważywszy, że:

1. Rozporządzenie (WE) nr 994/98 upoważnia Komisję do oświadczenia, zgodnie z artykułem 87 Traktatu, iż pod pewnymi warunkami pomoc w zatrudnianiu jest zgodna ze wspólnym rynkiem i nie podlega wymogowi zgłoszenia, nałożonego przez artykuł 88(3) Traktatu,

2. Rozporządzenie (WE) nr 994/88 również upoważnia Komisję do oświadczenia, zgodnie z artykułem 87 Traktatu, iż pomoc, która mieści się w planie pomocy regionalnej przyjętym przez Komisję dla każdego Państwa Członkowskiego, jest zgodna ze wspólnym rynkiem i nie podlega wymogowi zgłoszenia, nałożonego przez artykuł 88(3) Traktatu,

3. Komisja, podejmując wielokrotnie decyzje, zastosowała artykuły 87 i 88 Traktatu do pomocy w zatrudnieniu w ramach wspieranych obszarów, jak i poza nimi, a także sformułowała swoją politykę w: wytycznych dotyczących pomocy w zatrudnieniu[3], ogłoszeniu dotyczącym monitoringu pomocy państwowej i ograniczaniu kosztów pracy[4], wytycznych dotyczących krajowej pomocy regionalnej[5] oraz rozporządzeniu Komisji (WE) nr 70/2001 z 12 stycznia 2001 roku o zastosowaniu artykułów 87 i 88 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw[6]. W świetle doświadczeń Komisji w stosowaniu tych postanowień oraz mając na uwadze zapewnienie skutecznego nadzoru, uproszczenia procedur administracyjnych i brak osłabienia monitoringu Komisji, Komisja powinna wykorzystać uprawnienia nadane przez rozporządzenie (WE) nr 994/98.

4. Niniejsze rozporządzenie nie może naruszać możliwości Państwa Członkowskiego do zgłaszania pomocy w zatrudnieniu. Komisja oceni tego typu zgłoszenia, zwłaszcza w świetle kryteriów ustalonych w niniejszym rozporządzeniu, w rozporządzeniu (WE) nr 70/2201, a także ze wszystkimi odpowiednimi wytycznymi i politykami Wspólnoty. Obecnie ma to miejsce w przypadku sektora transportu morskiego. Od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia przestają obowiązywać wytyczne dotyczące pomocy państwa w zatrudnieniu[7], jak również ogłoszenie dotyczące monitoringu pomocy państwowej i ograniczaniu kosztów pracy oraz ogłoszenie o przyspieszonej procedurze udzielania pomocy w zatrudnianiu[8]. Zgłoszenia nie rozstrzygnięte do dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia będą oceniane zgodnie z postanowieniami niniejszego rozporządzenia. Należy wprowadzić postanowienia przejściowe dotyczące zastosowania niniejszego rozporządzenia do pomocy w zatrudnieniu udzielonej przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia oraz przy naruszeniu obowiązku wynikającego z artykułu 88 (3) Traktatu.

5. Głównym celem polityki społecznej i ekonomicznej Wspólnoty i Państw Członkowskich jest promowanie zatrudnienia. W celu promocji tego celu, Wspólnota sformułowała Europejską Strategię Zatrudnienia. Bezrobocie pozostaje znaczącym problemem w niektórych częściach Wspólnoty, niektórych pracownicy z niektórych grup wciąż z trudem wchodzą na rynek pracy. Z tego powodu, administracja publiczna może w sposób uzasadniony podejmować działania, mające na celu pobudzić przedsiębiorstwa do zwiększenia poziomu zatrudnienia, zwłaszcza w odniesieniu do pracowników z grup zmarginalizowanych.

6. Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie tylko do działań związanych z zatrudnieniem, spełniających wszystkie warunki artykułu 87(1) Traktatu, konstytuującego pomoc państwa. Wiele działań w zakresie polityki zatrudnienia nie mieści się w ramach pomocy państwa zgodnie ze znaczeniem artykułu 87(1). Stanowią one bowiem pomoc dla jednostek, która nie sprzyja określonym przedsięwzięciom, produkcji określonych towarów albo dlatego, że nie mają one wpływu na handel pomiędzy Państwami Członkowskimi. Nie mieszczą się w ramach pomocy państwa ogólne działania wspierające zatrudnienie, nie zaburzając i nie zagrażający konkurencji, które sprzyjają określonym przedsięwzięciom lub produkcji określonych towarów. Ogólne działania tego typu mogą prowadzić do generalnej redukcji opodatkowania kosztów społecznych i kosztów pracy, prowadząc do wzrostu inwestycji w ogólnym systemie edukacji i szkoleń, działań w zakresie doradztwa i poradnictwa, ogólnej pomocy i szkoleń dla osób bezrobotnych oraz poprawie prawa pracy i dlatego nie podlegają one niniejszemu rozporządzeniu. Odnosi się to również do działań, które nie spełniają wszystkich kryteriów artykułu 87 (1) Traktatu i z tego powodu nie podlegają wymogowi zgłoszenia, nałożonego przez artykułu 88(3) Traktatu na mocy rozporządzenia Komisji (WE) nr 69/2001 z 12 stycznia 2001 roku o zastosowaniu artykułów 87 i 88 Traktatu do minimalnej pomocy[9].

7. Uwzględniając powyższe rozważania, celem i skutkiem pomocy wyłączonej z niniejszego rozporządzenie powinna być promocja zatrudnienia zgodna z Europejską Strategią Zatrudniania, zwłaszcza promocja zatrudnienia pracowników z grup zmarginalizowanych, jednak bez niekorzystnego wpływu na warunki prowadzenia działalności gospodarczej w takim zakresie, który będzie sprzeczny z interesem ogółu. Pomoc w zatrudnieniu udzielona firmie na jednostkowej zasadzie może znacząco wpłynąć na konkurencję w danym segmencie rynku, ponieważ pomoc taka faworyzuje taką firmę w stosunku do innych firm, które takiej pomocy nie otrzymały. Pomoc udzielana tylko pojedynczym firmom może mieć wyłącznie ograniczony wpływ na zatrudnienie. Z tego powodu, indywidualnie udzielana pomoc w zatrudnieniu za każdym razem powinna być zgłaszana do Komisji, a niniejsze rozporządzenie powinno wyłączać tylko taką pomoc, która udzielana jest na zasadzie programów.

8. Niniejsze rozporządzenie powinno wyłączać każdą pomoc udzieloną w ramach programów, która spełnia wszystkie odpowiednie wymogi tego rozporządzenia. Mając na uwadze zapewnienie skutecznego nadzoru, uproszczenie procedur administracyjnych i brak osłabienia monitoringu Komisji, programy pomocy powinny zawierać bezpośrednie odniesienie do niniejszego rozporządzenia.

9. Niniejsze rozporządzenie nie powinno wyłączać ze zgłaszania pomocy państwa w zakresie sektora stoczniowego i górniczego, dla których zostały ustalone specjalne zasady odpowiednio w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1540/98[10] oraz w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1407/2002[11].

10. Niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie w sektorze transportu. Jednakże, uwzględniając szczególny charakter konkurencji w tym sektorze, nie należy wyłączać pomocy w tworzeniu zatrudnienia.

11. Komisja odnosi się ciągle mniej przychylnie do udzielania pomocy określonym wrażliwym sektorom, choć nie ograniczonych tylko do nich, w których występuje nadprodukcja lub kryzys. Programy pomocy, które skierowane są do specyficznych sektorów, nie powinny być wyłączane ze zgłaszania, określonego przez niniejsze rozporządzenie.

12. Zgodnie z ustaloną praktyką Komisji oraz w celu lepszego zabezpieczenia tego, aby pomoc była proporcjonalna i ograniczona do niezbędnej wysokości, należy określić pułapy w kategoriach wielkości pomocy związanej z kosztami kwalifikowanymi bardziej niż w kategoriach maksymalnej wysokości pomocy.

13. W celu określenia zgodności pomocy ze wspólnym rynkiem wynikającym z niniejszego rozporządzenia, należy wziąć pod uwagę wielkość pomocy, a zatem i kwotę pomocy wyrażoną jako równowartość dotacji. Przy kalkulacji równowartości dotacji udzielonej pomocy płatnej w kilku ratach oraz pomocy w formie preferencyjnych pożyczek, należy wykorzystać rynkowe stopy procentowe, obowiązujące w czasie udzielania dotacji. W celu ujednolicenia, przejrzystości i uproszczenia zasad stosowania pomocy państwa, rynkowe stopy dla celów niniejszego rozporządzenia powinny być traktowane jako stopy referencyjne pod warunkiem, że w przypadku preferencyjnych pożyczek, pożyczka jest normalnie zabezpieczona i nie podlega nieprawidłowemu ryzyku. Komisja okresowo ustala stopy referencyjne na podstawie obiektywnych kryteriów i są one publikowane w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich oraz w internecie.

14. Uwzględniając fakt, że przedsiębiorstwa o różnej wielkości różnią się między sobą, należy ustalić różne pułapy wielkości pomocy dla małych i średnich przedsiębiorstw oraz dla dużych przedsiębiorstw. W celu wyeliminowania różnic mogących prowadzić do zakłócenia konkurencji oraz zwiększenia koordynacji pomiędzy różnymi krajowymi i wspólnotowymi inicjatywami, a także ze względu na administracyjną przejrzystość i prawną poprawność, na potrzeby niniejszego rozporządzenia należy przyjąć definicję „małego i średniego przedsiębiorstwa” (MiŚP) określonej w zaleceniu Komisji 96/280/WE z 3 kwietnia 1996 roku dotyczącego definicji małego i średniego przedsiębiorstwa[12]. Definicja ta została również użyta w rozporządzeniu (WE) nr 70/2001.

15. W świetle doświadczenia Komisji, należy ustalić pułapy wielkości pomocy na takim poziomie, aby osiągnąć odpowiednią równowagę pomiędzy zminimalizowaniem zakłócenia zasady konkurencji a celem związanym z promocją zatrudnienia. W celu osiągnięcia spójności, pułapy te należy zharmonizować z tymi, które zostały określone w wytycznych dotyczących krajowej pomocy regionalnej oraz w rozporządzeniu (WE) nr 70/2001, pozwalającym na skalkulowanie pomocy w odniesieniu do tworzenia miejsc pracy, związanego z projektami inwestycyjnymi.

16. Koszty zatrudnienia tworzą część zwykłych kosztów operacyjnych każdego przedsiębiorstwa. Z tego powodu szczególnie ważne jest, aby pomoc miała pozytywny wpływ na zatrudnienie, a nie tylko pozwalała przedsiębiorstwom zredukować koszty, które i tak musiałyby ponosić.

17. Bez zagwarantowania rygorystycznej kontroli i ścisłych limitów, pomoc w zatrudnianiu może spowodować szkodliwe następstwa, które zniweczą bezpośredni wpływ na tworzenie miejsc pracy. Jeśli wykorzystuje się pomoc w celu ochrony firm wystawionych na konkurencję wewnątrz Wspólnoty, może prowadzić to do opóźnień w dostosowaniu, niezbędnym w celu zagwarantowania konkurencyjności przemysłu we Wspólnocie. W przypadku braku rygorystycznej kontroli, pomoc tego typu może być skoncentrowana w najbardziej prosperujących regionach, będąc w sprzeczności z celem spójności społeczno-ekonomicznej. W ramach jednolitego rynku, pomoc udzielona na redukcję kosztów zatrudnienia może prowadzić do zniekształcenia konkurencji wewnątrz Wspólnoty i zachwiania alokacji środków i przepływu kapitału oraz do przesuwania bezrobocia z jednego kraju do drugiego, a także do relokacji.

18. Pomoc udzielona na tworzenie miejsc pracy powinna być obwarowana warunkiem, że stworzone miejsce pracy powinno być utrzymane przez pewien minimalny okres czasu. Okres ustalony w niniejszym rozporządzeniu powinien przekraczać zasadę pięciu lat określoną w punkcie 4.14 wytycznych dotyczących krajowej pomocy regionalnej.

19. Pomoc udzielona na utrzymanie miejsc pracy, oznaczająca udzielenie wsparcia finansowego firmie po to, aby nie zwalniała pracowników, podobna jest do pomocy w kosztach operacyjnych. Podlegając zasadom sektorowym, takim jak w sektorze transportu morskiego, pomoc powinna być dopuszczona tylko w określonych okolicznościach i na ograniczony okres. Taka pomoc powinna być zgłaszana Komisji i nie powinna być wyłączana z takiego zgłoszenia, określonego w niniejszym rozporządzeniu. Można wskazać na ograniczoną liczbę okoliczności, w których dopuszcza się taką pomoc, w tym m.in. takie przykłady, jak: zgodnie z artykułem 87 (2) (b) Traktatu, w celu likwidacji szkód spowodowanych klęskami żywiołowymi lub nadzwyczajnymi zdarzeniami; w ramach warunków nałożonych na pomoc w kosztach operacyjnych w wytycznych dotyczących krajowej pomocy regionalnej, w regionach kwalifikujących się do derogacji od artykułu 87 (3) (a) Traktatu dotyczącego ekonomicznego rozwoju obszarów, również regionów ultra-peryferyjnych, w których występuje bardzo niski poziom życia i w których występuje niepełne zatrudnienie; zgodnie z postanowieniami odpowiednich wytycznych Wspólnoty[13], pomoc tego typu udzielana jest przedsiębiorstwom znajdującym się w trudnej sytuacji, podlegających procesowi ratowania i restrukturyzacji.

20. Szczególną formą pomocy jest pomoc przyznawana pracodawcom na zmianę umów czasowych lub na czas określony na umowy na czas nieokreślony. Tego typu działania nie powinny być wyłączone ze zgłoszenia, przewidzianego niniejszym rozporządzeniem i powinny być zgłaszane Komisji w celu określenia, czy mają pozytywny wpływ na zatrudnienie. W szczególności należy zagwarantować, aby w ramach tych działań nie pozwolić na udzielenia pomocy w zatrudnieniu zarówno poprzez tworzenie miejsc pracy, jak i zmianę umów o pracę w taki sposób, który doprowadzi do przekroczenia pułapu udzielanej pomocy na początkowe inwestycje lub na tworzenie miejsc pracy.

21. Małe i średnie przedsiębiorstwa odgrywają główną rolę w tworzeniu miejsc pracy. Jednocześnie ich wielkość może być przeszkodą w tworzeniu nowych miejsc pracy z powodu ryzyka i administracyjnego obciążenia związanego z rekrutacją nowych pracowników. Tworzenie miejsc pracy może przyczynić się do ekonomicznego rozwoju mniej rozwiniętych regionów we Wspólnocie i tym samym zwiększyć spójność społeczno-ekonomiczną. Przedsiębiorstwa w tych regionach doświadczają strukturalnych trudności wynikających z lokalizacji. Z tego powodu, małe i średnie przedsiębiorstwa oraz przedsiębiorstwa ze wspieranych regionów powinny mieć możliwość korzystania z pomocy w tworzeniu miejsc pracy.

22. Duże firmy z regionów nie objętych wsparciem nie doświadczają szczególnych trudności, a koszty pracy są częścią ich zwykłych wydatków operacyjnych. Z tego powodu i w celu maksymalizacji efektów pomocy w zakresie tworzenia miejsc pracy w MiŚP w regionach kwalifikujących się pod derogację z artykułu 87 (3) (a) i (c) Traktatu, duże przedsiębiorstwa w regionach nie kwalifikujących się do tej derogacji nie powinny być uprawnione do pomocy na tworzenie miejsc pracy.

23. Pewne grupy pracowników doświadczają szczególnych trudności w znalezieniu pracy, ponieważ pracodawcy uważają ich za mniej produktywnych. Ta dostrzegalna niższa produktywność może wynikać albo z braku doświadczenia zawodowego w ostatnim czasie (np. młodzi pracownicy lub osoby długotrwale bezrobotne), albo ze znajdowania się ciągle w gorszej sytuacji. Uzasadnione jest udzielenie przedsiębiorcom pomocy zachęcającej do zatrudnienia takich jednostek dlatego, że niższa produktywność tych pracowników obniża finansowe korzyści przedsiębiorstw oraz dlatego, że tacy pracownicy również korzystają z tych działań. W innym przypadku tacy pracownicy są wykluczeni z rynku pracy, chyba że pracodawcom oferuje się tego typu bodźce. Dlatego pozwala się na programy niosące tego typu pomoc, bez względu ma wielkość i lokalizację beneficjanta.

24. Należy zdefiniować zmarginalizowane grupy osób. Państwa Członkowskie powinny mieć możliwość, po przedstawieniu dodatkowej argumentacji, zgłoszenia pomocy w zatrudnieniu innym grupom, które według nich są grupami zmarginalizowanymi.

25. Pracownicy niepełnosprawni mogą potrzebować stałej pomocy w utrzymaniu się na rynku pracy, wykraczającej poza pomoc w rozpoczęciu zatrudnienia oraz przewidującej możliwość udziału w zatrudnieniu chronionym. Programy udzielające pomocy w tym zakresie należy wyłączyć ze zgłaszania pod warunkiem, że wykaże się, iż tego typu pomoc jest konieczną rekompensatą za niższą produktywność danych pracowników, dodatkowymi kosztami związanymi z ich zatrudnieniem lub kosztami utworzenia lub utrzymania zatrudnienia chronionego. Warunek ten zostaje postawiony dlatego, aby zapobiec sytuacji, w której przedsiębiorstwa korzystające z tego typu pomocy, będą sprzedawały poniżej konkurencyjnych cen na rynkach, na których są inni przedsiębiorcy.

26. Niniejsze rozporządzenie nie zapobiega kumulacji pomocy na rekrutację pracowników zmarginalizowanych, na rekrutację lub zatrudnienie pracowników niepełnosprawnych z inną pomocą udzielaną w zakresie kosztów zatrudnienia, ponieważ w takich przypadkach uprawnione jest stosowanie bodźców dla pracowników z tych grup, zatrudnianych na zasadach preferencyjnych w stosunku do innych.

27. Aby zapewnić tylko niezbędną pomoc i funkcje pomocy jako bodźca do tworzenia miejsc pracy, niniejsze rozporządzenie nie wyłącza pomocy w zakresie działań związanych z tworzeniem miejsc pracy lub rekrutacją, które beneficjant sam już podjął w ramach warunków rynkowych.

28. Niniejsze rozporządzenie nie wyłącza pomocy na tworzenie miejsc pracy w sytuacji, gdy kumuluje się ona z inną pomocą państwa, taką jak pomoc udzielana przez władze krajowe, regionalne i lokalne, a także z pomocą Wspólnoty obejmującą te same koszty kwalifikowane lub koszty inwestycyjne, związane z tworzenie danych miejsc pracy. Pomoc nie jest wyłączona wtedy, gdy kumulacja przekracza progi ustalone w niniejszym rozporządzeniu lub w zasadach Wspólnotowych, dotyczących pomocy państwa w zakresie inwestycji, w szczególności w wytycznych dotyczących krajowej i regionalnej pomocy oraz rozporządzenie (WE) nr 70/2001. Jedyny wyjątek od tej zasady dotyczy pomocy w rekrutacji pracowników zmarginalizowanych oraz rekrutacji i zatrudnienia pracowników niepełnosprawnych.

29. Duża kwotowo pomoc, zanim zostanie uruchomiona, powinna podlegać indywidualnej ocenie Komisji. W związku z tym, kwoty pomocy przekraczające ustalone kwoty w danym okresie dla jednego przedsiębiorcy lub przedsięwzięcia są wykluczone z wyłączenia, określonego w niniejszym rozporządzeniu oraz podlegają wymogom artykułu 83(3) Traktatu.

30. Działania pomocowe związane z promocją zatrudnienia czy inna pomoc mająca na celu zatrudnienie i rynek pracy mogą być innego rodzaju niż działania przewidziane w niniejszym rozporządzeniu. Działania tego typu powinny być zgłaszane zgodnie z artykułem 88 (3).

31. W świetle Porozumienia Światowej Organizacji Handlu dotyczącego Subsydiów i Działań Wyrównawczych, niniejsze rozporządzenie nie powinno wyłączać pomocy w eksporcie lub pomocy faworyzującej produkty krajowe w stosunku do importowanych. Pomoc tego typu byłaby niezgodna z międzynarodowymi zobowiązaniami Wspólnoty w ramach tego Porozumienia i dlatego nie powinna być wyłączona ze zgłaszania ani dopuszczana, gdy zostanie zgłoszona.

32. W celu zapewnienia przejrzystości i skutecznego monitoringu, zgodnie z artykułem 3 rozporządzenia (WE) nr 994/98, należy przygotować standardowy formularz, według którego Państwa Członkowskie będą przekazywać Komisji, zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, streszczenie informacji o każdym wdrażanym programie pomocy w celu opublikowania go w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich. Z tego samego powodu, należy przygotować zasady dotyczące dokumentacji, w których Państwa Członkowskie będą umieszczać informacje o programach pomocy, wyłączonych przez niniejsze rozporządzenie. W celu przedłożenie Komisji przez Państwa Członkowskie rocznego raportu, Komisja przygotuje specyficzne wymogi. W celu ułatwienia działań administracyjnych oraz ze względu na szeroką dostępność niezbędnej technologii, streszczenie informacji i roczne raporty będą przekazywane w formie elektronicznej.

33. Uwzględniając doświadczenie Komisji w tej dziedzinie, w szczególności częstotliwość, z jaką generalnie należy rewidować politykę pomocową państwa, należy ograniczyć okres stosowania niniejszego rozporządzenia. W myśl artykułu 4 (2) rozporządzenia (WE) nr 994/98, należy przyjąć postanowienia przejściowe, według których programy pomocy wyłączone przez niniejsze rozporządzenie, po wygaśnięciu ważności rozporządzenia, będą wyłączone przez następne 6 miesięcy.

Przyjmuje Niniejsze Rozporządzenie

Artykuł l
Zakres

1. Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do programów, które stanowią pomoc państwa w znaczeniu artykułu 87 (1) Traktatu oraz które zapewniają pomoc w tworzeniu miejsc pracy, rekrutacji pracowników zmarginalizowanych i pracowników niepełnosprawnych oraz pokrywają dodatkowe koszty związane z zatrudnianiem pracowników niepełnosprawnych.

2. Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do pomocy we wszystkich sektorach, łącznie z działaniami związanymi z produkcją, przetwarzaniem oraz marketingiem produktów umieszczonych w Aneksie nr 1 do Traktatu.

    Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do jakiejkolwiek pomocy udzielonej w sektorze górniczym i stoczniowym, ani do jakiejkolwiek pomocy na tworzenie miejsc pracy udzielonej w sektorze transportu, w znaczeniu artykułu 4. Pomoc tego typu podlega uprzedniemu zgłoszeniu Komisji zgodnie z artykułem 88(3) Traktatu.

3. Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania:

a. do pomocy w działalności związanej z eksportem, mianowicie pomocy bezpośrednio związanej z wielkościami eksportowanymi, do tworzenia i działania sieci dystrybucji lub innych bieżących wydatków związanych z działalnością eksportową;

b. do pomocy preferującej produkcję krajową w stosunku do towarów importowanych.

Artykuł 2
Definicje

Dla celów niniejszego rozporządzenia:

a. „pomoc” oznacza każde działanie spełniające wszystkie kryteria zapisane w artykule 87 (1) Traktatu;

b. „małe i średnie przedsiębiorstwa” oznaczają przedsiębiorstwa zdefiniowane w Aneksie 1 do rozporządzenia (WE) nr 70/2001;

c. „wielkość pomocy brutto” oznacza wielkość pomocy wyrażoną jako procent odpowiednich kosztów. Wszystkie stosowane wielkości brane są przed jakimkolwiek pomniejszeniem na podatek bezpośredni. Tam, gdzie pomoc jest przyznawana w innej formie niż dotacja, wysokość pomocy stanowi ekwiwalent dotacji. Pomoc wypłacana w kilku ratach jest dyskontowana do jej wartości
w momencie przyznania pomocy. Stopa procentowa wykorzystywana do celów dyskontowych oraz do naliczania wysokości pomocy w przypadku preferencyjnych pożyczek, jest stopą referencyjną stosowaną w czasie przyznania dotacji.

d. „wielkość pomocy netto” oznacza zdyskontowaną wielkość pomocy netto z podatku wyrażoną jako procent odpowiednich kosztów;

e. „liczba pracowników” oznacza liczbę rocznych jednostek pracy (RJP), mianowicie liczbę osób zatrudnionych w pełnym wymiarze w ciągu roku oraz pracowników w niepełnym wymiarze i pracowników sezonowych jako części RJP;

f.  „pracownik zmarginalizowany” oznacza osobę należącą do grupy, mającej trudności w wejściu na rynek pracy bez udzielenia wsparcia, a mianowicie jest to osoba, która spełnia przynajmniej jedno z następujących kryteriów:

i.    osoba, która ma mniej niż 25 lat lub która dwa lata po ukończeniu normalnego procesu edukacji wcześniej nie znalazła regularnej i płatnej pracy;

ii.   pracownik migrujący, który przemieszcza się lub przemieścił się na terytorium Wspólnoty lub przebywa na stałe na terenie Wspólnoty w celu podjęcia pracy;

iii.  osoba, która jest członkiem mniejszości etnicznej w Państwie Członkowskim i która wymaga nauki języka, szkolenia zawodowego lub doświadczenia w pracy, aby zwiększyć swoje szansę na znalezienie stałego zatrudnienia;

iv.  osoba, która chce rozpocząć lub powrócić do aktywności zawodowej, a która w ciągu ostatnich dwóch lat ani nie pracowała, ani nie uczyła się, w szczególności jest to osoba, która zrezygnowała z pracy ze względu na trudności w połączeniu życia zawodowego i rodzinnego;

v.   osoba dorosła, samodzielnie mająca na swoim utrzymaniu dziecko lub dzieci;

vi.  osoba, która nie uzyskała kwalifikacji na poziomie szkoły zawodowej lub na podobnym poziomie, a która nie ma pracy lub jest w trakcie wypowiedzenia;

vii. osoba powyżej pięćdziesiątego roku życia, nie pracująca lub znajdująca się w okresie wypowiedzenia;

viii. osoba długotrwale bezrobotna, tj. osoba, która w ciągu ostatnich 16 miesięcy 12 miesięcy jest bezrobotna albo w przypadku osoby poniżej 25 roku życia w ciągu ostatnich 8 miesięcy jest 6 miesięcy bezrobotna;

ix.  osoba uznana obecnie lub w przeszłości za uzależnioną zgodnie z prawem krajowym,

x.   osoba, która nie znalazła pierwszej, regularnej i płatnej pracy od czasu zakończenia odbywania kary więzienia lub innego działania karnego;

xi.  kobieta pochodząca z regionu NUTS II geograficznych jednostek statystycznych, w których średnie bezrobocie przekracza 100% średniej Wspólnotowej przynajmniej w okresie dwóch lat kalendarzowych oraz w których bezrobocie wśród kobiet przekracza 150% stopy bezrobocia wśród mężczyzn w danym regionie przynajmniej w okresie dwóch lat kalendarzowych w ciągu ostatnich trzech lat;

g. „pracownik niepełnosprawny” oznacza osobę:

i.    uznaną za osobę niepełnosprawną zgodnie z prawem krajowym albo

ii.   mającą rozpoznane poważne fizyczne, umysłowe lub psychiczne upośledzenie;

h. „zatrudnienie chronione” oznacza zatrudnienie w podmiocie, w którym przynajmniej 50% pracowników jest pracownikami niepełnosprawnymi, nie będących w stanie podjąć pracy na otwartym rynku pracy;

i.  „koszty pracy” obejmują następujące składniki, które beneficjant pomocy państwa w rzeczywistości ponosi w związku z danym zatrudnieniem:

i.    płaca brutto, tj. przed opodatkowaniem; oraz

ii.   obowiązkowe składki na ubezpieczenie społeczne.

j.  miejsce pracy jest „związane z realizacją projektu inwestycyjnego”, jeśli dotyczy ono działań związanych z inwestycją oraz jeśli miejsce pracy jest utworzone w ciągu trzech lat od ukończenia inwestycji. W ciągu tego okresu, utworzone miejsca pracy prowadzą do zwiększenia przez inwestycję wielkości wskaźnika wykorzystania, i są one również związane z inwestycją;

k. „inwestycja w zasoby materialne” oznacza inwestycję w trwałe fizyczne zasoby, związane z utworzeniem nowego podmiotu, rozwojem istniejącego podmiotu lub podjęciem działań prowadzących do zasadniczej zmiany danego produktu lub procesu produkcji w istniejącym podmiocie (w szczególności poprzez racjonalizację, dywersyfikację i modernizację). Za inwestycję w zasoby materialne uważa się również działania podjęte w formie przejęcia podmiotu, który został zamknięty lub zostałby zamknięty, gdyby nie został zakupiony.

1. „inwestycja w zasoby niematerialne” oznacza inwestycję w transfer technologii, polegający na nabyciu praw patentowych, licencji, wiedzy know-how oraz nie objętej patentem wiedzy technicznej.

Artykuł 3
Warunki wyłączenia

1. Z zastrzeżeniem artykułu 9, programy pomocy spełniające wszystkie warunki niniejszego rozporządzenia są zgodne ze wspólnym rynkiem w znaczeniu artykułu 87 (3) Traktatu oraz są wyłączone z wymogu zgłoszenia, określonego w artykule 88 (3) Traktatu pod warunkiem, że:

a. pomoc, która może być udzielona w ramach takich programów, spełnia wszystkie warunki niniejszego rozporządzenia;

b. program zawiera wyraźne odniesienie do niniejszego rozporządzenia, cytując jego artykuł oraz numer publikacji w Urzędowym Dzienniku Wspólnot Europejskiej.

2. Pomoc udzielona w ramach programów, o których mowa w paragrafie l, jest zgodna ze wspólnym rynkiem w znaczeniu artykułu 87(3) Traktatu oraz jest wyłączona z wymogu zgłoszenia, określonego w artykule 88(3) pod warunkiem, że udzielona pomoc spełnia wszystkie warunki niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 4
Tworzenie miejsc pracy

1. Programy pomocy na tworzenie miejsc pracy oraz pomoc, która może być udzielona w ramach takich programów, spełniają warunki paragrafu 2,3 i 4.

2. W przypadku, gdy w momencie udzielenia pomocy miejsca pracy są tworzone na obszarach lub w sektorach, które nie kwalifikują się do pomocy regionalnej zgodnie z artykułem 87 (3) (a) i (c), wielkość pomocy brutto nie przekroczy:

a. 15% w przypadku małych przedsiębiorstw;

b. 7,5% w przypadku średnich przedsiębiorstw.

3. W przypadku, gdy w momencie udzielenia pomocy miejsca pracy są tworzone na obszarach lub w sektorach, które kwalifikują się do pomocy regionalnej zgodnie z artykułem 87 (3) (a) i (c), wielkość pomocy netto nie przekroczy odpowiedniego progu regionalnej pomocy inwestycyjnej, określonego w planie obowiązującym w momencie udzielenia pomocy, przyjętym przez Komisję dla każdego Państwa Członkowskiego: w tym celu uwzględniać się będzie między innymi międzysektorowe ramy regionalnej pomocy dla dużych projektów inwestycyjnych[14].

    W przypadku małych i średnich przedsiębiorstw, chyba że plan przewiduje inaczej dla takich przedsiębiorstw, pułap zwiększa się o:

a. 10 punktów procentowych brutto w obszarach objętych artykułem 87 (3) (c), pod warunkiem że całkowita wielkość pomocy netto nie przekroczy 30% lub

b. 15 punktów procentowych brutto w obszarach objętych artykułem 87 (3) (a), pod warunkiem że całkowita wielkość pomocy netto nie przekroczy 75%.

    Wyższe pułapy pomocy regionalnej mają zastosowanie tylko wtedy, gdy finansowy wkład beneficjanta wynosi przynajmniej 25% oraz gdy miejsca pracy są utrzymane w regionie kwalifikującym się do pomocy.

    W przypadku tworzenia miejsc pracy w zakresie produkcji, przetwarzania lub marketingu produktów, wymienionych w aneksie 1 do Traktatu, na obszarach, które kwalifikują się do obszarów mniej rozwiniętych według rozporządzenia Rady (WE) nr 1257/1999[15], mają zastosowanie, jeśli dotyczą, wyższe pułapy pomocy tego rozporządzenia lub wyższe wyżej wymienione pułapy pomocy.

4. Pułapy ustalone w paragrafach 2 i 3 mają zastosowanie do wielkości pomocy, wyliczonej jako procent kosztów pracy w okresie dwóch lat w stosunku do utworzonych miejsc pracy według następujących warunków:

a. utworzone miejsca pracy muszą reprezentować wzrost liczby miejsc pracy netto zarówno w podmiocie, jak i w przedsięwzięciu, którego dotyczą w porównaniu ze średnią z ostatnich 12 miesięcy;

b. utworzone miejsca pracy mają być utrzymane przez minimum trzy lata lub dwa lata w przypadku małych i średnich przedsiębiorstw, oraz

c. nowozatrudnieni pracownicy w wyniku tworzenia miejsc pracy są osobami, które wcześniej nigdy nie pracowali, stracili pracę lub są w trakcie wypowiedzenia pracy.

5. W przypadku udzielenia pomocy na tworzenie miejsc pracy w ramach programów wyłączonych z niniejszego artykułu, można udzielić dodatkowej pomocy w rekrutacji pracownika zmarginalizowanego lub pracownika niepełnosprawnego, zgodnie z zapisami artykułów 5 lub 6.

Artykuł 5
Rekrutacja pracowników zmarginalizowanych
oraz pracowników niepełnosprawnych

1. Programy pomocy w zakresie rekrutacji przez przedsiębiorstwa pracowników zamrginalizowanych oraz pracowników niepełnosprawnych oraz każda pomoc, która może być udzielona w takich programach, mają spełniać warunki paragrafu 2 i 3.

2. Wielkość wszelkiej pomocy brutto w stosunku do miejsc pracy osób zmarginalizowanych, pracowników niepełnosprawnych, wyliczona jako procent kosztów pracy w okresie jednego roku po rekrutacji, nie przekroczy 50% dla pracowników zmarginalizowanych lub 60% dla pracowników niepełnosprawnych.

3. Mają zastosowanie następujące warunki:

a. w przypadku, gdy rekrutacja nie stanowi wzrostu liczby pracowników netto w danym podmiocie, stanowisko lub stanowiska pracy muszą być zwolnione w wyniku dobrowolnego odejścia, przejścia na emeryturę związaną z wiekiem, dobrowolnego ograniczenia czasu pracy lub prawomocnego zwolnienia za złe zachowanie; nie mogą to być stanowiska pracy powstałe w wyniku likwidacji miejsc pracy, oraz

b. z wyjątkiem prawomocnego zwolnienia za złe zachowanie, pracownik musi być uprawniony do zatrudnienia przez minimum 12 miesięcy.

Artykuł 6
Dodatkowe koszty zatrudniania osób niepełnosprawnych

1. Programy pomocy w zakresie zatrudnienia pracowników niepełnosprawnych oraz każda pomoc, która może być udzielona w takich programach, mają spełniać warunki paragrafu 2 i 3.

2. Pomoc, łącznie z wszelką pomocą udzieloną zgodnie z artykułem 5, nie przekroczy poziomu niezbędnego do skompensowania obniżonej produktywności, wynikającej z niepełnosprawności pracownika oraz z powodu następujących kosztów:

a. kosztów dostosowania pomieszczeń,

b. kosztów zatrudnienia personelu w zakresie czasu, który przeznaczają wyłącznie na asystowanie pracownikowi niepełnosprawnemu;

c. koszty przystosowania lub nabycia sprzętu, wykorzystywanego przez tych pracowników,

    które są dodatkowe w stosunku do tych, które beneficjant nie poniósłby, gdyby zatrudniał pracowników pełnosprawnych w okresie faktycznego zatrudnienia pracownika niepełnosprawnego.

    W przypadku, gdy beneficjant zapewnia zatrudnienie chronione, pomoc może dodatkowo pokrywać, ale nie przekraczać, kosztów utworzenia, zorganizowania lub rozwoju danego podmiotu oraz kosztów administracyjnych i transportu związanych z zatrudnieniem pracowników niepełnosprawnych.

3. Programy wyłączone przez niniejszy artykuł nałożą na beneficjantów pomocy warunek, aby zachowywali dokumentację, która pozwoli na weryfikację tego, czy udzielona pomoc spełnia postanowienia niniejszego artykułu i artykułu 8 (4).

Artykuł 7
Potrzeba pomocy

1. Niniejsze rozporządzenie wyłącza jedynie pomoc w ramach artykułu 4, jeśli przed stworzeniem miejsc pracy:

a. beneficjant złożył do Państwa Członkowskiego wniosek o przyznanie pomocy; albo

b. Państwo Członkowskie uchwaliło przepisy prawne, ustanawiające ustawowe prawo do pomocy zgodnie z obiektywnymi kryteriami, bez dalszej możliwości swobody działania w tym zakresie.

2. Pomoc podlega wyłączeniu w ramach artykułu 4 w przypadku, gdy:

a. tworzone miejsca pracy związane są z realizacją projektu inwestycyjnego w zakresie materialnych lub niematerialnych zasobów; oraz

b. miejsca pracy tworzone są w przeciągu trzech lat od zakończenia inwestycji,

    tylko wtedy, jeśli wniosek odnoszący się do paragrafu l(a) lub uchwalenie, o którym mowa w paragrafie l (b), mają miejsce przed rozpoczęciem prac nad projektem.

Artykuł 8
Kumulacja

1. Pułapy pomocy ustalone w artykułach 4,5 i 6 mają zastosowanie niezależnie od tego, czy pomoc wpieranych miejsc pracy lub rekrutacji finansowana jest całkowicie ze środków Państwa, czy też finansowana jest częściowo przez Wspólnotę.

2. Pomoc w ramach programów wyłączonych w ramach artykułu 4 niniejszego rozporządzenia nie będzie podlegać kumulacji z inną pomocą Państwa w znaczeniu artykułu 87(1) Traktatu lub z innymi funduszami Wspólnoty, związanymi z tymi samymi kosztami pracy, jeśli kumulacja tego typu doprowadziłaby do wielkości pomocy, przekraczającej wielkość ustaloną przez niniejsze rozporządzenie.

3. Pomoc w ramach programów wyłączonych przez artykuł 4 niniejszego rozporządzenia nie podlega kumulacji z:

a. jakakolwiek pomocą państwa w znaczeniu artykułu 87(1) Traktatu lub z innymi funduszami Wspólnoty, przeznaczonych na inwestycje, z którymi związane jest tworzenie miejsc pracy oraz które jeszcze nie zakończyły się w momencie stworzenia miejsc pracy albo które zakończyły się trzy lata przed stworzeniem miejsc pracy; lub

b. jakakolwiek pomocą tego typu lub funduszami, przeznaczonymi na te same koszty pracy lub inne miejsca pracy związane z tą samą inwestycją,

    jeśli taka kumulacja doprowadziłaby do wielkości pomocy, przekraczającej odpowiedni pułap regionalnej pomocy inwestycyjnej, określonej w wytycznych dotyczących krajowej pomocy regionalnej, planie przyjętym przez Komisję dla każdego Państwa Członkowskiego lub pułapu z rozporządzenia (WE) nr 70/2001. Gdy w konkretnym przypadku odpowiedni pułap został przyjęty, w szczególności przy zastosowaniu zasad pomocy państwa w danym sektorze lub przy wykorzystaniu instrumentu mającego zastosowanie do dużych projektów inwestycyjnych, takiego jaki występuje przy odpowiednim planie międzysektorowej pomocy regionalnej dla dużych projektów inwestycyjnych, przyjęty pułap ma zastosowanie dla celów niniejszego paragrafu.

4. Przy zastosowaniu derogacji z paragrafów 2 i 3, pomoc w ramach programów wyłączonych przez artykuły 5 i 6 niniejszego rozporządzenia może kumulować się z inną pomocą państwa w znaczeniu artykułu 87 (1) Traktatu lub z innymi funduszami Wspólnoty, przeznaczonych na te same koszty, także z pomocą w ramach programów wyłączonych przez artykuł 4 niniejszego rozporządzenia, zgodnych z paragrafami 2 i 3, pod warunkiem, że taka kumulacja nie doprowadzi do wielkości pomocy brutto przekraczającej 100% kosztów pracy w całym okresie zatrudnienia pracownika.

    Pierwszy podparagraf nie narusza dolnych limitów wielkości pomocy, które mogą być ustalone paragrafami planie Wspólnoty, dotyczącym pomocy państwa w zakresie badań i rozwoju[16].

Artykuł 9
Pomoc podlegająca uprzedniemu zgłoszeniu Komisji

1. Programy pomocy skierowane na poszczególne sektory nie będą wyłączone ze zgłoszenia w ramach niniejszego rozporządzenia i będą podlegać wymogowi zgłoszenia, nałożonego przez artykuł 88 (3) Traktatu.

2. Niniejsze rozporządzenie nie wyłącza ze zgłoszenia pomocy udzielonej pojedynczemu przedsiębiorstwu lub podmiotowi przekraczającej w ciągu trzech lat kwotę 15 mln EURO pomocy brutto. Jeśli taka pomoc została udzielona w ramach programu, który i tak jest wyłączony w ramach niniejszego rozporządzenia, Komisja oceni tę pomoc wyłącznie na podstawie kryteriów niniejszego rozporządzenia.

3. Niniejsze rozporządzenie nie narusza żadnego obowiązku Państwa Członkowskiego do zgłaszania indywidualnych dotacji w ramach obowiązków, nałożonych w innych instrumentach pomocy państwa. W szczególności dotyczy to obowiązku zgłaszania lub informowania Komisji o pomocy w restrukturyzacji przedsiębiorstwa, udzielanej w znaczeniu wytycznych Wspólnoty, dotyczących pomocy państwa w ratowaniu i restrukturyzacji firm, znajdujących się w trudnościach oraz obowiązku zgłaszania pomocy regionalnej dla dużych projektów inwestycyjnych w ramach odpowiednich planów międzysektorowych.

4. Programy pomocy w promowaniu rekrutacji grup pracowników, które nie są zmarginalizowane w znaczeniu artykułu 2 (f) podlegają wymogowi zgłoszenia w ramach artykułu 88 (3) Traktatu, chyba że są wyłączeni w ramach artykułu 4. W celu wyrażenia akceptacji przez Komisję, Państwo Członkowskie przedstawi w zgłoszeniu argumentację wykazującą, że dani pracownicy należą do grup zmarginalizowanych. W tym względzie, ma zastosowanie artykuł 5.

5. Pomoc udzielona na utrzymanie miejsc pracy, tj. wsparcie finansowe udzielone przedsiębiorcy w celu utrzymania pracowników, którzy w innym przypadku byliby zwolnieni, podlega wymogowi zgłoszenia w ramach artykułu 88 (3) Traktatu. Z uwzględnieniem zasad sektorowych, pomoc tego typu może być dopuszczona przez Komisję tylko wtedy, gdy zgodnie z artykułem 87 (2) (b) Traktatu jest ona przeznaczona na likwidację szkód spowodowanych klęskami żywiołowymi lub zdarzeniami nadzwyczajnymi albo gdy przy zachowaniu warunków przyjętych dla funkcjonowania pomocy w ramach wytycznych dotyczących krajowej pomocy regionalnej, dotyczy ona regionów kwalifikujących się do derogacji w ramach artykułu 87(3)(a) dotyczącej ekonomicznego rozwoju obszarów, na których występuje niezwykle niski poziom życia i niepełne zatrudnienie.

6. Pomoc udzielona na zmianę tymczasowych umów o pracę lub umów na czas określony na umowy na czas nieokreślony podlega wymogowi zgłoszenia w ramach artykułu 88 (3) Traktatu.

7. W obszarze działań, obejmujących dzielenie stanowiska pracy na więcej niż jedną osobę, wsparcie pracujących rodziców czy tego rodzaju działania związane z zatrudnieniem, które promują zatrudnienie, ale nie prowadzą do wzrostu liczby miejsc pracy netto, programy pomocy w zakresie rekrutacji pracowników zmarginalizowanych oraz rekrutacji i zatrudnienia pracowników niepełnosprawnych podlegają wymogowi zgłoszenia w ramach artykułu 88 (3) Traktatu oraz są oceniane przez Komisję zgodnie z artykułem 87.

8. Inne działania pomocowe, których cele związane są z zatrudnieniem i rynkiem pracy, takie jak zachęcanie do wcześniejszego przechodzenia na emeryturę, również podlegają wymogowi zgłoszenia w ramach artykułu 88 (3) Traktatu i są oceniane przez Komisję zgodnie z artykułem 87.

9. Indywidualne przypadki udzielenia pomocy w zatrudnieniu niezależnie od programu pomocy podlegają wymogowi zgłoszenia w ramach artykułu 88 (3) Traktatu. Pomoc tego typu jest oceniana w świetle niniejszego rozporządzenia i może być dopuszczona przez Komisję tylko wtedy, gdy jest ona zgodna z określonymi i odpowiednimi zasadami ustalonymi w danym sektorze, w którym działa beneficjant i tylko wtedy, gdy wykaże się, iż efekty pomocy w zatrudnieniu są większe niż wpływ na konkurencję w danym segmencie rynku.

Artykuł 10
Przejrzystość i monitoring

1. Wdrażając programy pomocy wyłączone w ramach niniejszego rozporządzenia, Państwa Członkowskie w celu opublikowania w Urzędowym Dzienniku Wspólnot Europejskich przesyłają w ciągu 20 dni roboczych do Komisji streszczenie informacji dotyczące takich programów w formie określonej w aneksie 1. Streszczenie zostaje przesłane w formie elektronicznej.

2. Państwa Członkowskie zachowują szczegółową dokumentację, związaną z programami pomocy wyłączonymi w ramach niniejszego rozporządzenia, a także z indywidualnie udzieloną pomocą w ramach tych programów. Tego typu dokumentacja zawiera wszelkie niezbędne informacje w celu ustalenia, czy spełnione są warunki wyłączenia, określone w niniejszym rozporządzeniu, łącznie z informacjami dotyczącymi posiadania statusu małego i średniego przedsiębiorstwa, od którego zależy uprawnienie firmy do korzystania z pomocy. Państwa Członkowskie zachowują dokumentację dotyczącą programu pomocy przez okres 10 lat od udzielenia ostatniej indywidualnej pomocy w ramach tego programu. Na pisemne żądanie Komisji, dane Państwo Członkowskie w ciągu 20 dni roboczych lub w innym czasie określonym w żądaniu przekaże Komisji wszelkie informacje uznane przez Komisję za niezbędne do oceny, czy zostały spełnione warunki wynikające z niniejszego rozporządzenia.

3. Państwa Członkowskie przygotują raport o zastosowaniu niniejszego rozporządzenia za okres każdego pełnego lub częściowego roku kalendarzowego, w którym miało zastosowanie niniejsze rozporządzenie. Raport zostanie przygotowany w formie określonej w załączniku nr 2, w wersji elektronicznej. Państwa Członkowskie przekazują Komisji taki raport nie później niż trzy miesiące po upływie okresu, do którego raport się odnosi.

Artykuł 11
Wejście w życie, okres ważności oraz postanowienia przejściowe

1. Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie 20 dnia po opublikowaniu go w Urzędowym Dzienniku Wspólnot Europejskich.

Rozporządzenie pozostaje ważne do 31 grudnia 2006 roku.

2. Zgłoszenia nie rozstrzygnięte do czasu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia są oceniane zgodnie z jego postanowieniami.

    Przy braku dopuszczenia przez Komisję oraz z naruszeniem obowiązków wynikających z artykułu 87 (3) Traktatu, programy pomocy wdrożone przed datą wejścia w życie niniejszego rozporządzenia oraz pomoc udzielona w ramach tych programów są zgodne ze wspólnym rynkiem w znaczeniu artykułu 87 (3) Traktatu oraz są wyłączone w ramach niniejszego rozporządzenia wtedy, gdy spełniają warunki określone w artykule 3 (l) (a) i artykule 3 (2). Każda pomoc, która nie spełnia tych warunków, będzie oceniona przez Komisję zgodnie z odpowiednimi kierunkami, wytycznymi, komunikatami czy ogłoszeniami.

3. W chwili wygaśnięcia okresu obowiązywania niniejszego rozporządzenia, programy pomocy wyłączone w ramach niniejszego rozporządzenia pozostają wyłączone przez dostosowawczy okres sześciu miesięcy.

Niniejsze rozporządzenie obowiązuje w całości i ma bezpośrednie zastosowanie w Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, 12 grudnia 2002 roku

W imieniu Komisji

Mario Monti

Członek Komisji